ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΟΡΧΙ

Ο καρκίνος του όρχι είναι το συνηθέστερο συμπαγές νεόπλασμα στους άνδρες ηλικίας  15 – 30 ετών, με συχνότητα εμφάνισης ~1/1600. Συχνότερα εντοπίζεται στον δεξιό όρχι, ενώ μπορεί να εμφανιστεί ταυτόχρονα και στους δύο όρχεις σε ποσοστό 1-2%.

Ποια η αιτιολογία;

Σε ποσοστό ~10%, η αιτιολογία του καρκίνου του όρχι σχετίζεται με το ιστορικό κρυψορχίας, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία αποκατάστασης της κρυψορχίας, τόσο αυξάνει η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου.

Άλλα αίτια που σχετίζονται με την εμφάνισή του είναι:

• Χορήγηση οιστρογόνων στη μητέρα κατά την κύηση
• Ατροφία (μη ειδική ή σχετιζόμενη με παρωτίτιδα)
• Τραύμα/Φλεγμονή/μικρολιθίαση –Μη αποδεδειγμένη συσχέτιση
• Κληρονομικότητα <2% (γονιδιακές μεταλλάξεις Χ χρωμοσώματος)
• Εξωγενείς –περιβαλλοντικοί παράγοντες π.χ. ακτινοβολία

Ποια τα συμπτώματα του καρκίνου του όρχεως;

Ο καρκίνος του όρχεως μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματικός για αρκετό καιρό.

Το συχνότερο εύρημα είναι  μία σκλήρυνση ή διόγκωση, συνήθως ανώδυνη, ολόκληρου του όρχι ή ενός τμήματός του.

Επιπλέον, σε άλλες περιπτώσεις η νόσος ενδέχεται να εμφανιστεί ως άτυπος πόνος στον όρχι, χωρίς άλλη αιτιολογία. Οι ασθενείς συχνά αναφέρουν αίσθημα βάρους ή και ενόχληση στη βουβωνική περιοχή με κατεύθυνση προς το κάτω μέρος της κοιλιάς.

Κάποιοι όγκοι του όρχι, λόγω των ορμονών που παράγουν μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές στο σώμα ή γυναικομαστία, ενώ σε περίπτωση προχωρημένης νόσου μπορεί να παρατηρηθούν άτυπα άλγη στον θώρακα, την πλάτη, την κοιλιά και τη μέση.

Πώς διαγιγνώσκεται ο καρκίνος του όρχεως;

Τις περισσότερες φορές, ο καρκίνος του όρχι εντοπίζεται τυχαία από τον ασθενή κατά την ψηλάφηση. Ακόμη, μπορεί να βρεθεί κατά τη διερεύνηση του οσχέου για άλλο λόγο (incidentaloma) ή να εκδηλωθεί σαν υδροκήλη (συλλογή υγρού γύρω από τον όρχι).

Στη διερεύνηση κάθε διόγκωσης του όρχι στο UROLOGY LASER INSTITUTE,

• θα αναζητηθούν αιτίες που σχετίζονται με ασθένειες όπως η κρυψορχία, η παρωτίτιδα, προηγηθείσα επέμβαση ή τραύμα στο ανδρογεννητικό σύστημα.
• θα ληφθούν πληροφορίες για τυχόν βλαπτικούς περιβαλλοντολογικούς ή και εργασιακούς παράγοντες, όπως συχνή επαφή με οργανικά διαλύματα, βαφές, θερμότητα ακτινοβολία και βαρέα μέταλλα.
• Θα αξιολογηθεί το ιστορικό λήψης φαρμάκων του ασθενούς αλλά και πιθανή χρήση ορμονικών σκευασμάτων κατά την ενδομήτριο ζωή
• Κατά την κλινική εξέταση, θα ελεγχθεί η αρχιτεκτονική αρτιότητα του γεννητικού συστήματος και πιθανή ύπαρξη χωροκατακτητικής βλάβης
• Η συλλογή των πληροφοριών θα συνεχίσει με την πραγματοποίηση απεικονιστικών εξετάσεων 2D ή 3D
• Τέλος ο έλεγχος θα συμπληρωθεί με ειδικές αιματολογικές εξετάσεις και δείκτες που θα βοηθήσουν στην παρακολούθηση της νόσου

Η σημασία της αυτοεξέτασης

Καθότι ο καρκίνος αυτός αρχικά δεν προκαλεί ιδιαίτερα συμπτώματα, είναι εξαιρετικά σημαντικό οι άνδρες, να ψηλαφούν απαλά την περιοχή των όρχεων, ώστε αν αντιληφθούν κάποια μεταβολή να απευθυνθούν στον Ουρολόγο τους για περαιτέρω διερεύνηση. Όλοι οι νέοι άνδρες, από 15 ετών και άνω, θα πρέπει να κάνουν τακτική ψηλάφηση των όρχεων.

Η αυτοεξέταση επιτρέπει την ανίχνευση αυτών των όγκων νωρίς και κατ’ επέκταση  εξασφαλίζει την ίασή τους. Πράγματι, ο καρκίνος του όρχι είναι μία νόσος ιάσιμη αρκεί ο ασθενής να ψηλαφήσει έγκαιρα τη βλάβη και να απευθυνθεί άμεσα στον ιατρό του.

Αντιμετώπιση της νόσου

Αφού χαρτογραφηθεί μία ύποπτη εστία στον όρχι στη συνέχεια, πρέπει να αφαιρεθεί επεμβατικά, μαζί με τον πάσχοντα όρχι και τα περιβλήματά του, αλλά και να μελετηθεί ιστολογικά. Ο ιστολογικός τύπος ή τύποι που θα προκύψουν  θα καθορίσουν και την περαιτέρω θεραπεία.

Ανάλογα το στάδιο που βρίσκεται η νόσος κατά τον εντοπισμό της, ενδέχεται να απαιτηθεί συμπληρωματική θεραπεία,   χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία ή και τα δύο. Όσο πιο νωρίς αφαιρείται η βλάβη τόσο μειώνεται η πιθανότητα να χρειαστούν αυτές οι θεραπείες, οπότε να χρειασθεί μόνο τακτική παρακολούθηση.

Η ουρολόγος-ανδρολόγος Ματίνα Βλάχου, επικεφαλής ομάδας ειδικών επιστημόνων φροντίζει πάντα για την καλύτερη λύση στη διαχείριση αυτών των περιπτώσεων με εξαιρετικά ποσοστά ίασης της νόσου αλλά και με πρωτόκολλα διαφύλαξης της γονιμοποιητικής ικανότητας αυτών των ασθενών.